Sinds een aantal jaren sponsor ik Asmita, die vanaf haar 9e jaar in Marinka -home woont. Af en toe hebben we contact via de e-mail of Facebook en als ik in Nepal op bezoek ben. Haar moeder woont in de bergen en kon, wegens geldgebrek, niet meer voor haar en haar broertje zorgen. In vakanties bezoekt ze haar moeder en helpt ze op de boerderij. In april van dit jaar was ik in Nepal voor een trekking in de bergen en heb ik Asmita weer ontmoet. Zij was op dat moment bij haar moeder die dichtbij Pokhara woont. Asmita had een paar weken daarvoor haar examens afgesloten voor klas 10. Temba had een afspraak geregeld in Pokhara, daar zou ik Asmita, haar moeder en haar broer Asik. ontmoeten.

Het was een bijzondere ontmoeting, we wisselden cadeautjes uit en gingen een stukje wandelen langs het meer. Ik was erg geraakt door de dankbaarheid van haar moeder en tegelijkertijd gaf me dat een ongemakkelijk gevoel. Ik de weldoener uit Nederland  die even op bezoek komt met cadeautjes en dan verder gaat op vakantie.

Asmita vertelde dat zij graag wil doorstuderen voor social worker, groepswerker. Ze wil graag met kinderen werken en zij ze, “als ik dan genoeg geld verdien wil ik ook graag kinderen sponseren, zodat ik hun een kans kan geven om naar school te gaan zoals ik ook die kans heb gekregen”. Het ontroerde mij dat Asmita zo blij en dankbaar is met de kans die ze gekregen heeft in Marinka home om zich te ontwikkelen.

Amita’s broer (rechts op de foto) verblijft niet in het Marinka home maar wordt gesponsord voor het betalen van zijn opleiding.