U kunt ons helpen steun ons!! Druk op onderstaande link.
https://tikkie.me/pay/Stvanktmnd/wNrjLLScGovJRfYkCgT1Sv

Kerst staat voor de deur. We vieren het anders, maar maken er het beste van en wensen u en uw familie het allerbeste! 

We hebben een specifieke wens deze kerst, welke alle kinderen op de foto aangaat. Onze lieve Anju en Monaj, onze oudsten. We hebben ze veel veilige en fijne jaren mogen geven, in onze Marinka-familie. En nu.. is het zover, hoewel: daar gaat een deel van onze wens over. Zij hebben de afgelopen drie jaar verzorging en Japans gestudeerd, met goed gevolg! Ook hebben ze een ontzettend goede baan gevonden, als ouderenverzorgers in… Japan. Onze Temba is hier in 2018 in geweest. Hij kent het bedrijf en de baas, onze Anju en Monaj zouden daar verder hun eigen toekomst op kunnen bouwen. Zelfstandig. Ze kunnen eind januari beginnen, is dat niet geweldig? Maar: om veilig en legaal te kunnen werken in Japan, is er nogal wat (duur!) papierwerk nodig. Ook moet er een natuurlijk een vlucht geboekt worden. Als dit allemaal geregeld is, kunnen we onze Anju en Monaj met een gerust gevoel laten uitvliegen. 
Wat is er, op zeer korte termijn, nodig?
€2786,51 per persoon 400.000 Nepalese roepies. Per persoon.

Dus bijna €5600,-

En dat hebben we niet zomaar. Alle giften zijn uitgegeven om te kunnen overleven in hels dure tijden. 

Helpt u Anju en Monaj naar hun droombaan? Zorgt u voor een fantastische start voor ze, van 2021? 
U kunt doneren via onze tikkie-link, of door overschrijving naar onze bankrekening. 

https://tikkie.me/pay/Stvanktmnd/wNrjLLScGovJRfYkCgT1Sv

We hopen er met elkaar voor te kunnen zorgen, dat de toekomst deze twee kanjers toelacht! We’ll keep you posted!

Dan het tweede deel van onze wens.. dat het leven je niet enkel toelacht, is ons welbekend. Dat Corona het leven voor velen enorm moeilijk heeft gemaakt, helaas ook. Op het tweede deel van de foto, zien jullie Anjali en Karuna. Zij, en hun broertje, stonden aan onze poort. Beide ouders zijn hun baan verloren door Corona. Het gezin leeft op straat. De kou neemt toe, de winter is in volle gang. Wij nemen deze drie kinderen heel graag op in onze Marinka familie. Ze zijn nog maar 5, 7 en 11 jaar oud. Geen kind zou op straat moeten leven! Ook voor deze drie lieverds, kunt u een donatie doen. We zullen ze aanmelden bij onze partnerschool, ze onderdak, voeding, kleding en heel veel liefde bieden. Per maand kost ons dat zo’n €75,00 per kind. Doet u een losse donatie? Of wilt u één van deze kinderen financieel adopteren? U zou onze kerstwens laten uitkomen!
Interesse in een adoptie? Neemt u dan contact op via pb. Dan sturen wij u meer informatie. Losse donaties kunnen via dezelfde tikkie link.

https://tikkie.me/pay/Stvanktmnd/wNrjLLScGovJRfYkCgT1Sv

Laat u onze kerstwens uitkomen?

Onze dank is groot.

Lies, Gerda, Temba, Anju, Monaj, Anjali en Karuna🇳🇵.

Een lang gekoesterde wens hebben wij eindelijk ingevuld. Wij zijn Paul (sinds kort gepensioneerd docent) en zijn zoon Marnix (29 jaar en Cios sportopleiding). Met een koffer vol sportartikelen zijn wij afgereisd naar Kathmandu.Basketballen, voetballen, sportkleding, hesjes, pingpong betjes, springtouwen etc. Een deel van de spullen is beschikbaar gesteld door basketbal vereniging Hoofddorp en sponsor acties op het gymnasium Felisenum door leerlingen en docenten.Verder hebben alle genodigden voor mijn pensioenafscheid financiële bijdragen voor het kindertehuis gegeven. Dit geld is daar allemaal terecht gekomen en grotendeels gebruik om sport activiteiten met de kinderen te kunnen doen.
Wij zijn door Lies, Gerda en Sonam (ons sponsor kind) warm onthaald op het vliegveld van Kathmandu. Op de 2 zaterdagen dat wij daar waren en de kinderen niet naar school moesten, zijn er basketbal en voetbal toernooien georganiseerd.Met veel enthousiasme van de kinderen, niet alleen uit het kindertehuis, maar ook van kinderen uit de buurt en van andere kindertehuizen en hun begeleiders. Temba en Pemba hadden al heel veel voorwerk gedaan, waardoor het een goed georganiseerd toernooi werd.Alle complimenten voor hen. Het voetbal toernooi begon al op 8 uur ’s morgens en tot donker (rond 5 uur) werd er fanatiek door gespeeld door de jongens en de meisjes. Een feest om te zien dat er zij er zoveel plezier aan hebben beleefd. En wij dus ook!
Wij hebben ook de gelegenheid gehad overdag, als de kinderen naar school waren, de mooie plekken in Kathmandu te bezoeken. Indrukwekkend en leerzaam. Wat een levendige en chaotische stad. 
Wat wij vooral hebben gezien is dat de kinderen ongelooflijk warm opgroeien en goed worden begeleid. Het is prachtig te zien hoe zij met elkaar omgaan, alle leeftijden op een vrolijke, respectvolle manier. De begeleider zijn ook ontzettend goed en begaan met de kinderen.Het is een rijke ervaring om dit alles met eigen ogen te kunnen zien en te ervaren.
Wij hebben geprobeerd om sportactiviteiten en -faciliteiten met en voor de kinderen op te zetten. Wij hopen natuurlijk oprecht dat dit een aanzet mag zijn om dit vooral voortgezetten. Voor het komende regenseizoen hebben wij in ieder geval de mogelijkheid geboden om ruimte in sportzalen te huren zodat de kinderen daar hun energie kwijt kunnen en plezier aan sport kunnen beleven.
Het was voor mij en voor Marnix een rijke ervaring en ook erg mooi om als vader en zoon deze reis te kunnen maken. 

[:nl]
Lachend kijken ze elkaar aan, Lisanne Kuiper uit Apeldoorn en Nadien Saleh, hoewel gezegend met een Brabantse tongval, afkomstig uit Castricum als ik vraag wat ze meenemen uit Nepal en hun tijd als vrijwilliger Thiom Laura Marinka home. “De lachende gezichten, de dankbaarheid van die kinderen en hun blijheid en vrolijkheid”. “Maar ook”, vult Lisanne aan “ dat je merkt dat mensen in Nepal veel meer in het hier en nu leven en dat je daardoor leert zelf veel meer stil te staan bij wat je aan het doen bent”. “Mensen, maar ook de kinderen, hebben het misschien heel arm maar ze zijn ook rijk van binnen en dat is heel leerzaam om te zien” stelt Nadien wijs vast. “Waarom ik hier ben? Nou eigenlijk heel eenvoudig. Ik wilde na 6 vwo op het Bonhoefferdollege in Castricum geneeskunde studeren maar werd uitgeloot en ja, dan ga je nadenken over wat dan. Nou kende mijn moeder toevallig Gerda Oosting van de stichting straatkinderen van Kathmandu en die bracht me weer in contact met Lies Vink. Na een gesprek was ik aangenomen en mocht ik voor twee maanden naar Nepal”. “Ik zelf hoorde via een vriendin van mijn moeder, die Martine Kok van de Valley Guest House in Kathmandu kende, over het kindertehuis” zegt Lisanne. Ook zij had een gesprek en kon eveneens twee maanden aan de gang. Lisanne heeft vorig jaar haar gymnasium diploma gehaald en had al langer het plan voor een tussenjaar. Direct studeren leek haar niet zo veel.
“Wat we hier vooral doen is spelen met de kinderen. Ze op alle mogelijke manieren op een leuke manier bezighouden en af en toe voetballen met de jongens” zegt Nadien, zelf een verdienstelijk voetballer, met een grote grijns. “Ik kan ze aardig bijbenen”.
“Het is wel even wennen hoor al die kinderen. Ze vragen veel aandacht dus er wordt voortdurend letterlijk en figuurlijk aan je getrokken” vult Lisanne relativerend aan, “maar je krijgt er zoveel voor terug”.
“Wie mij zal bijblijven?” Nadien kijkt een moment bedenkelijk. ”Ik denk Sombadoe. Zijn broertje en zusje zitten hier ook en dat is gewoon zo’n blij jongetje. Daar wordt je zelf heel vrolijk van”.
“Bij mij is dat Chhechi” zegt Lisanne. “Die kwam al vrij snel naar me toe en is heel creatief. Dat is heel leuk om te zien”.
Nadien gaat haar na haar periode als vrijwilliger terug naar Nederland om opnieuw mee te doen met de loting voor geneeskunde terwijl Lisanne na Nepal nog gaat reizen naar Australië en daarna naar Zuidoost Azië. In ieder geval zijn ze Lies en Gerda ontzettend dankbaar dat ze deze twee maanden hebben mogen meemaken. Ook geïnteresseerd om als vrijwilliger aan de gang te gaan? Kijk op de site www.straatkinderenvankathmandu.nl[:]